Meneer Tom

Afgelopen vrijdag zijn we naar Oostenrijk vertrokken. Wenen was de bedoeling. Ik had een camping uitgezocht uit het boekje 'goedkope campings'. Maar wederom liet meneer TomTom ons volledig in de steek. Dat apparaat heeft zekerweten een steekje los zitten. Het knopje snelwegen mijden stond niet aan, maar toch stuurde Tom ons ditmaal dwars door de stad Wenen. Op dat moment krijg je meteen het gevoel dat je in een wereldstad beland bent. Na ongeveer 84 stoplichten zei Tom eindelijk 'sla links af'. Toen we echter de straat inreden lagen daar alleen huizen en een stuk braak land. Geen camping te bekennen. Nadat Romke had gevraagd of er een camping in de buurt was bleek dat hij 2 jaar geleden al gesloten was. Ons boekje van 2010 had ons voor het eerst in de steek gelaten. Romke had ondertussen behoorlijke koppijn. Ons ritje dat volgens Tom 3 uur moest duren, duurde ondertussen als 6 of 7 uur. Ik ben maar weer eens in de gids gedoken, op zoek naar een andere camping. Camping Neue Donau zou het worden. De duurste en camping van het jaar 2010. Die zou toch nog wel bestaan? Op dat moment begon ons 'schijt aan Tom' half uurtje. Met hulp van de goede oude routekaart waren we in 20 min, zonder foutrijden op de camping. 's Avonds bleek dit een modepopjescamping. De wastafels waren heel de avond bezet met dames en meisjes die hun haar aan het föhnen, stylen en krullen waren, hun nagels lakten en hun lippen stiften. Opgetut kwamen ze na een uur op hun hakjes naar buitenstrompelen including 'little black dress'.

Zaterdag gaan we naar Wenen de stad. Een dagkaart voor het OV a 6,70 euro brengt ons naar de markt. Ooit moeten ze de geurcamera uitvinden, want de geuren op deze markt waren onbeschrijflijk lekker. Je waant je van Marokko naar Japan en naar een vismarkt aan zee. Als afsluiting van de markt nemen wij dan ook een falafelbroodje. Na een ritje met de U-bahn en een stevige wandeling zijn we bij het Hundertwasserhaus in Wenen. Het huis zelfs was eigenlijk te begroeid met klimop om te bekijken, maar het toeristenwinkelcentrumpje er tegenover maakt dat goed. Kleurrijke winkletjes lichten de grijze dag op. Het één-na-duurste toilet was (van de buitenkant) ook erg mooi. Een tripje naar de binnenkant hebben we vanwege de prijs maar overgeslagen. Na deze wandeling willen we wel even zitten. We stappen S-bahn 1 in die ons toevalligerswijs langs de mooiste gebouwen van de stad brengt. Die sightseeingtourbus is nergens voor nodig! Nog even een poging doen tot winkelen, maar deze stad is niet mijn ding. Terug nog even langs de SPAR en 's avonds een lekkere pannenkoekenmaaltijd.

Omdat we de regen toch best wel zat waren heb ik de volgende dag toch maar ingelogd op WIFI. Het slechtste weer was afgelopen, maar in Bratislava (Slowakije) konden we naast Hongarije het beste ons geluk beproeven.

Rachel