Kampvuurliedjes

Vandaag gaan we naar het stadje Cesky Krumlov. Het staat voornamelijk bekend om z'n middeleeuwse gebouwen en kastelen. De campingeigenaar Barcel genaamd van oorsprong uit Utrecht had ons wat informatie gegeven over de bus en over kanovaren. De bus gaat 's morgens absurd vroeg, rond een uur of 7. Vinden wij te vroeg in de vakantie. Vandaar dat we ervoor gekozen hebben om met ons camperbusje naar de stad te gaan. Parkeerplaatsen genoeg. Parkeren vonden wij vrij duur.

We hebben een wassenbeeldenmuseum bezocht, meerdere parken en aloude kastelen en bijgebouwen en een hoop Japanners kunnen zien, alleen maar.

De buren op de camping gaan vandaag een kanotocht maken. Een kanotocht van zo'n 30km lang. Door en langs wildstromende riviertjes en stuwdammen. We hebben vanuit een kasteel een tijdje toe staan kijken. Bij sommige mensen kapsijste de kano en dreven al hun spullen in het water. Dat was voor ons een makkelijke keuze om dat maar niet te doen. Het was omgerekend ook nog eens 20 euro. Veel te duur als de kans bestaat dat alles nat kan worden. Je kon je persoonlijke bezittingen in een afsluitbare ton meenemen de kano in. Maar of dat 100% waterdicht was kon niemand ons beloven. Op eigen risico dus. Net als schijten op een openbaar schijthuis. Op eigen risico. Hopelijk sleep je niet al te veel bacteriën van iemand anders mee. That's life. 

's Avonds uit eten geweest. Het was volgens medekampeergasten van de camping goedkoper dan te winkelen in een supermarkt. Het tegendeel werd weer bewezen. Dat wij te duur hadden gegeten midden in de stad Cesky Krumlov. Naast een stromend beekje met gitaarmuziek op de achtergrond. Goulashvlees in een tomatenprutje met verschillende kruiden. Een knoflooksoepje vooraf. Tussendoor een komkommersalade. 4 Broodjes om in het tomatenprutje te soppen. Een gebakken bis met wat kruiden. Een bord franse patat en 2 glazen cola voor omgerekend 40 euro (Toevoeging Rachel: nee het was eerder 30 euro). Uit eten voor 2 personen was dus midden in de stad vrij duur. De stad Krumlov is zeker de moeite waard om te bezichtigen. Beetje de sfeer van Praag, alleen wat behaaglijker. We hadden zelfs een muzikant gespot die we zo'n 8 jaar geleden in Praag hadden gezien. Zelfde looks als toen, flinke bos dreads, een zonnebril op, klein sikje en als instrument een didgeridoo. Een megabamboefluit die zijn oorsprong te danken heeft aan de aboriginals, de echte Australiërs. Het was vandaag wisselend weer. Regen en zonder regen, het was bloedheet in de zon, 25 graden.

's Avonds met medekampeerders gezellig naast het kampvuur gezeten. Ze waren schijnbaar blij dat er iemand op de camping gearriveerd was met een instrument. In mijn geval gitaar. Het werd al vrij donker. Een paar nummers gespeeld en gezongen die ik uit m'n mouw kon schudden. Ze wouden wel wat nummers horen van Neil Young. Al gauw kwam m'n bladmuziekklapper tevoorschijn. Alleen te weinig licht. M'n stormlantaarn had iemand een half uur geleden als overhoop gelopen. Er was iemand anders met een gaslantaarn, die kreeg hij zelf en wij allemaal ook niet aan de praat. Toch was er nog iemand die een supermoderne altijd lichtapparaat bij zich had wat gewoon ordinair op batterijen werkte. Zo kon ik toch nog een paar kampvuurliedjes uit m'n klapper spelen. Een verzoeknummer 'Old man' van Neil Young werd even gedownload door Rachel. Het bracht jeugdherinneringen naar boven bij de campingbaas en z'n maatjes, die 25 jaar geleden in een bandje hadden gespeeld. Zij hadden alleen nooit samen geoefend. Studiematen uit Utrecht, vrienden uit het toen voormalig dienstplichtig militaire verleden. De campingbaas kon ook wel een aardig deuntje wegspelen op de gitaar. Hij was helemaal wild van 'The Animals'. Zelf ben ik meer een Beatlesfan, maar The Animals vind ik ook te gek.

Ideetjes en ervaringen delen met andere mensen is leuk op zich. De buren naast ons aan de ene kant hadden een vrij nieuwe VW fabriekscamper, een T5. Zo'n bus kost rond de 60.000 euro nieuw. Een absurde prijs. Zij hadden de bus tweedehands gekocht. Een vrij nette familie die in de jaren 70 wat ruiger geleefd zou hebben, aan hun accent en ervaringen te horen. Ze hadden vrij jonge kinderen, 2 jongens van een jaar of 8 en een meisje van 6 jaar. (Toevoeging Rachel: Romke heeft het tweede jongetje erbij bedacht, er was er namelijk maar één :P Het jongetje vertelde trots dat hij Anmar heette, omdat hij was verwekt in 'Mianmar') Zelf had ik de moeder boven de 50 geschat. Of dat zo was heb ik haar niet meer gevraagd. We vertelden dat we naar Oostenrijk wouden gaan. De stad Wenen hadden we nog nooit gezien. Volgens hen was het een stad met voornamelijk oudere mensen. En moderne gebouwen en kunst. Zelf kon ik die link niet helemaal maken. Een stad met oude mensen en moderne kunst. Of zou die kunst van lang geleden nu modern zijn? Oud is in een nieuwe jas gestoken. Alleen wat meer kleur.

Romke