Gorkums Hippiefestival 2014

Romke schrijft:

We gaan naar het Hippiefestival. Het wordt het eerste uitje wat iets verder gelegen ligt met de bus. In Jip en Janneke taal omschreven is ons busje goedgekeurd apk-waardig voor 2 jaar. Gelukkig, na een aantal maanden fanatiek sleutelen en restaureren. Een aantal kleine testritjes maken was wel noodzakelijk. Er waren nogal problemen met het remsysteem. Toch maar de stap genomen om alle remslangen te vervangen. Zelfs de remmen grondig aangepakt. De sloopbus die we vorig jaar voor nood hadden gekocht bleek in goede staat verkerende remmen te hebben. Aangezien ik niet in de hemel geloof, kan ik het niet als een geschenk uit de hemel omschrijven, misschien een beetje geluk...

Van Hoogezand naar Gorinchem, 3,5 uur rijden, inclusief een aantal kleine files. Het lijkt wel een ergernis, stressmomenten, 500 meter rijden, dan weer stapvoets tot we weer stilstaan, met vrij hoge temperaturen. De koppeling vindt dit akkefietje niet zo fijn. Helaas is het gene hieronder waar... "Er wordt meer tijd verknoeid met werken dan met nietsdoen".

De kilometerkabel is gesprongen. Gelukkig hebben we een supermoderne TomTom, de snelheid wordt hier ook aangegeven. We hebben het gehaald, we zijn er. De bus drie keer verplaatst totdat we de juiste plek gevonden hadden. Bram en zijn vrienden zijn er ook. De weersvoorspellingen waar echter niet optimaal. Onweersbuien met veel wind. De werkelijkheid viel gelukkig mee. Vrijdagavond een paar kleine regenbuitjes. Zou er niet aan moeten denken om je hele hebben en houden in een tent te moeten stoppen. Bij de weggeefwinkel had Rachel nog een broek gescoord. Helaas was die voor ons beiden te groot. Een klingelend ding voor aan de luifel en een setje sambaballen hadden we wel kunnen bemachtigen. 

Zaterdagmorgen het dorpje Gorkum even ingelopen. Een winkeltje bezocht waar ze leuke spulletjes verkochten. Er hing een hip spiegeltje wat we aangeschaft hebben, misschien voor in de bus, misschien niet.

Verschillende mensen hadden een gitaar meegenomen. Verderop hoorden we de bekende klanken van Beatlesmuziek. We zijn er bij gaan zitten, was wel leuk om met een clubje mensen muziek te maken. Hoe harder we muziek gingen maken des te beter werd het weer. "Here comes the sun", leuke mensen, muziek en voertuigen.

Erg jammer dat de toch al in hokjes geplaatste mensen met voetbal bezig waren. Het lijkt wel een besmettelijke ziekte zoals een koortslip of in het ergste geval aids. In oranje uitgedoste rokende en zuipende mensen, op een kluitje aan elkaar genagelde groepjes mensen juichend voor een klein vierkant kastje, de tv.

Er was bewaking, politie, brandweer, goed geregeld, groter opgezet dan de voorgaande jaren. De feesttent was 's avonds toegankelijk door middel van een entreekaartje. Als je dan moest schijten kon je enkel naar binnen als je een polsbandje had. En wie had er weer een klein flesje water bij? Het flesje mocht niet mee naar binnen. De bewaking vertelde: "wij weten niet wat erin zit, water of jenever". Dan giet ik het flesje ter plekke wel even leeg. Zelfs dat was iet aan de orde. Dan hoeft het van mij niet meer, we gaan niet riep ik. Later zijn we toch nog terug geweest. Snoeiharde gitaarmuziek die ons niet echt heeft geboeid. 's Middags hadden we een band beluisterd die nummers van Bob Dylan speelde, te omschrijven als een kruising tussen Pearl Jam en Bruce Springsteen.

Nog even wat aanvullingen van mij, Rachel:

Omdat we een oud busje hadden werden wij naar het veld gestuurd waar alle VW's stonden, dit voelde niet echt gezellig aan als Hanomag tussen de VW's. Toen we de voortent op wilden zetten kwam Bram eraan die zei dat het een stuk gezelliger was op het andere veld, een goede reden om te verplaatsen dus. Daar zagen we ook Erna en Rob die hun Hippe Kip al hadden neergezet iets verderop. 's Avonds daar nog even gezellig gezeten, Erna in haar luxe hangmatstoel!

Romke vond meteen aansluiting bij de muzikanten bij de caravan van Marinus, gitaar, bas, mondharmonica, zang, dat was super gezellig.

Ons busje is zeker 100x op de foto gezet, met en zonder ons, met en zonder mensen die ervoor poseerden. Ik vraag me vaak af waar al die foto's zijn. Ook op parkeerplaatsen is het altijd heel grappig als je eraan komt lopen en er allerlei mensen voor je bus staan te poseren.

Op de terugweg hadden we nog een probleem. Eerst viel de ruitenwisser eraf, het bleek dat hij niet helemaal goed vastzat. We tuften verder, maar na 3x de ruitenwissers te hebben gebruikt stopten ze er helemaal mee. Aangezien het nog niet superhard regende nog even doorgereden, een flink end de polder in. Totdat het vlakbij Friesland behoorlijk hard begon te regenen. Gelukkig kwam er net een tankstation waar we konden stoppen. Motorkap eraf en kapjes eraf, het bleek dat er een moertje niet goed vastzat. Romke kon die gelukkig tijdelijk vastdraaien, thuis moet er meer aandacht aan worden besteed. Dus weer twee nieuwe klusjes op de lijst: ruitenwissers en kilometerteller.

Ik was al lang blij dat dit nog niet onze vakantie was en dat we dit soort dingetjes nog even kunnen opknappen voordat we 2 of 3 weken weg gaan.