Het eenzame paard

11 augustus 2011 - Soumagne, België

's Morgens worden we wakker door de ochtendzon. We waren de enigen die op het grasveldje verbleven. In het kasteel wonen 100 mensen. Waarschijnlijk was een groot deel al afgereisd naar Amsterdam voor de optocht. Er waren weinig mensen te vinden. En de mensen die er nog waren zaten in de tempel voor het langdurige ochtendgebed. Naast ons stond een eenzaam paard. Moederziel alleen in een weilandje. Hij gaf duidelijk aan honger en vooral dorst te hebben. Er stond een bak die volledig leeg was. Het paard sjokte erheen. Verder op had ik een water kraan gevonden. Door meerdere keren op en neer gelopen te hebben met een emmer heb ik de bak met water gevuld. Het paard heb ik nog getrakteerd op een stokbroodje dat nog in de camperbus lag. Het paard , een merrie overigens at het stokbrood op, nam een liter of 3 water tot zich en bedankte me vriendelijk door haar hoofd tegen m'n brost te duwen en een flinke natte lik met haar tong over m'n bovenarm te geven. Een mooi gebaar waar ik dan ook trots een foto van heb gemaakt. Rachel was druk bezig een ontbijt klaar te maken. We hadden nog wat eieren, champignons en uien bewaard. De dag begint met een goed ontbijt. Voordat we weg gingen de tank even half gevuld. We hadden 10 liter diesel meegenomen in geval er nergens een tankstation in de buurt zou zijn. Wij gaan weer verder richting Luik.Wat een fucking slechte wegen hebben ze hier in België. Met een gang van 90 km/u zijn we door een kuil of een hobbel in de weg gereden. Het had wel een hernia of whiplash kunnen veroorzaken. We hadden door de klap enorme hoofdpijn. Rachel was er slechter aan toe. Enorme last van nekpijn en hardnekkige hoofdpijn. Op het moment dat het gebeurde zat Rachel met een boek op schoot de nieuwe route uit te stippelen. Zelf had ik het stuur vast, doordat ik de chauffeur was. En de klap enigszins met mijn armen op kon vangen. Een modern bus/auto of wat dan ook zou deze klap beter hebben opgevangen. Omdat de vering en schokbrekers een stuk beter zijn geworden. Maar met zo'n oude bus merk je elke hobbel of valkuil. Hopelijk gaat de hoofdpijn voorbij.

We zijn van plan om vrijdag de stad Luik te bezoeken. Eerst op zoek naar een camping. We hebben een camping gevonden in een klein plaatsje, Soumagne. Zo'n 20 km van de stad Luik, 13 euro per nacht. We kregen een kaartje om te mogen zwemmen in het nabij gelegen park. In 1920 schonk de familie d'Oultremont het domein de parken en de weilanden aan de provincie Luik onder de enige voorwaarde dat het een sociale bestemming zou krijgen. Jaren later is er een recreatieoord voor alle mensen gebouwd. Een fraai aangelegd park met vijvers en rozentuinen. Daarnaast een drietal buitenzwembaden. Wij hebben dan ook gretig gebruikt gemaakt van de zwembaden. Hoewel de temperaturen er niet helemaal naar waren, hebben we ons toch een beetje warm kunnen houden door onszelf in een handdoek te wikkelen. Er was wc-papier bij de toiletten en je kon vrijblijvend gebruik maken van de douches. Het viel ons meteen op dat de overburen een witte poes aan een touwtje hadden zitten. Denkend aan onze huisdiertjes die al bijna drie weken in het pension verblijven. Er liepen verschillende konijnen en kikkers rond op de camping. Ons busje trok weer de volle aandacht. We waren in een gedeelte van België waar Belgen ook wel een woordje Hollands konden spreken. Wat een mooi hippiebusje. Wat je hippie kan noemen. Hippies rijden geen bus, enkel de fiets.

1 Reactie

  1. Chaja:
    24 februari 2015
    Mooi verhaal Romke, heb je mijn verhaal over IJsland gelezen?
    chaja