Op vakantie?

Zaterdagmorgen konden we onze katten wegbrengen. Ook gaan zij dit jaar weer naar Plexat Dierenhotel. Ze konden vanaf 10 uur terecht. Vanuit Veendam zijn we richting de Duitse grens gereden. Ongeveer 2 uur rijden en dan een kleine pauze, omdat we ook om de beurt ging rijden. Diesel is beduidend duurder in Duitsland dan in Holland. We waren van plan om de eerste dag vrij ver te gaan rijden. Richting Tsjechië. We hebben zo'n 600 km gereden. Alleen maar regen. Geen kleine buitjes maar echt noodweer. Toen Rachel reed bleef de ruitenwisser hangen. Dit heb ik terplaatse gelukkig kunnen repareren. In de stromende regen op een vluchtstrook weliswaar.

's Avonds rond een uur of 8 zijn we beland bij een camping die in het ANWB boek stond en ook nog op onze route lag. Camping in Chemnitz. Rond de 100 km voor de Tsjechische grens. Onze bus voor de receptie geparkeerd, in de hoop dat er iemand was. Er was niemand bij de receptie. Verder de camping bekeken en mensen gevonden die in een campingrestaurant achter de bar stonden. Geen probleem zee een vrouw achter de bar. Zoek maar een plekje op de camping waar jullie zouden willen staan. De volgende morgen konden wij ons wel aanmelden bij de receptie. Eenmaal terug gelopen naar ons kampeerbusje kregen we de bus niet meer gestart. De verlichting deed het soms wel en soms niet. Op het moment dat we de bus konden voorgloeien ging het goed, tot het moment van voorgloeien naar starten ging het fout. Eerst de accu maar even doormeten. Er zat genoeg spanning in zowel de startaccu als de huishoudaccu. De zekeringen waren allemaal goed. Beetje vreemd. Misschien kortsluiting? Omdat we al zo'n 600 km door de stromende regen hadden geregen? Maar goed, tenslotte zijn we lid van de ANWB, met Europa service. In een ANWB boekje het alarmnummer opgezocht. Wat gegevens bij de hand gepakt en gebeld. Werd wel 4 tot 5 keer doorverwezen. Tot dat de juiste persoon mij ineens terug belde. Een Duitse automonteur van ADAC. ADAC is vrijwel hetzelfde als de ANWB. Zij hebben een soort van samenwerkingsverbond in geval van pech onderweg. Mijn Duits is niet zo optimaal als die van een Duitser. Toch kon ik telefonisch uitleggen dat we voor de poort van een camping stonden met een oud camperbusje met startproblemen. Die beste man had van de ANWB wat gegevens doorgekregen, waar we stonden en dat het mogelijk wel een lege accu of kapotte dynamo kon zijn. Door het enorm slechte weer was het rond 9 uur 's avonds al schermerig. De monteur zou er gemiddeld 2 uur na de binnenkomende melding zijn. Rond een uur of 11 was de man gearriveerd. Hij snapte er niets van. Van alles doorgemeten en gecheckt, maar kon het probleem niet vinden. Laat staan oplossen. Hij had genoeg gereedschap, maar er was slecht tot onvoldoende verlichting om het mankement op te kunnen sporen. We stonden vrijwel voor de poort op een helling. Hij adviseerde om de bus beneden te parkeren. En dan tot maandag wachten op een sleepwagen die ons dan naar de garage zou slepen. Hij wist vrijwel zeker dat het aan het contactslot zou liggen. Dat was voor mij onvoldoende overtuiging. We kwamen al schreeuwend en scheldend op ideeën. Je weet vast wel hoe ze een auto met pech door middel van slepen weer aan de loop proberen te krijgen. In de versnelling zetten met het contact aan. En de koppeling ingetrapt. Als de auto of bus eenmaal rolt de koppeling weer op laten komen. Zelf zat ik in de bus, Rachel en de Duitse monteur duwden de bus. De bus moest achteruit van een helling geduwd worden, met de koppeling ingetrapt. De eerst poging mislukte. Misschien omdat de achteruit en de 1e of 2e versnelling vlak naast elkaar zaten? De tweede poging lukt al beter. Met een noodgang achteruit de helling af, in z'n achteruit versnelling met de koppeling ingetrapt. Langzaam de kopppeling op laten komen en met veel rook en lawaai kregen we de stokoude bus aan de loop. De vele rook was te verklaren. Nomaal moet je voorgloeien en dat kon niet meer. We waren al blij dat de motor weer liep. Toen de Duitse monteur vertelde dat ik eerst zelf bij daglicht de oorzaak kon vinden vertelde ik dat ik zelf ook monteur was. Met een cynisch lachje vroeg hij of de bus zelfbouw was. Er is inderdaad door ons zelf een hoop veranderd aan de bus, maar het blijft een Duits product.

We waren alletwee behoorlijk gestresst. Rachel wou liever meteen naar huis. Als dat niet kon zou ze in een ravijn springen. Mijn optie was beter. Eerst maar de bus de camping oprijden, hij bleef gelukkig lopen. Midden in de nacht heb ik zelf nog wat dingen doorgemeten. De accu's waren goed en de verlichting werkte weer. Eerst maar wat uurtjes slapen. 

Zondagmorgen met uitgeruste geest en lichaam nog maar eens kijken. Al vrij snel had ik het probleem gevonden. De aansluiting van het contactslot naar de startmotor was afgebroken. Een kabelverbindingsoog wat vrij veel amperage moet kunnen verwerken had ik niet in mijn gereedschapskoffer zitten. Ik kon van een zilveren of gouden ring wel zo'n verbinding na maken. Dat vond ik zonde van zo'n sieraad. Zo'n kabelverbindingsoog kost rond één euro.

Romke