Radhadesh

10 augustus 2011 - Septon, België

We gaan weer verder na drie dagen op een camping in Luxemburg te hebben gestaan. Het plaatsje Dillingen. Kosten van ons drie daagse verblijf was 43 euro inclusief vuilniszak. Tijdens onze route door Duitsland kwamen we steeds dichterbij België. Aangezien we ook nog bij de tempel van Iskcon Radhadesh wouden kijken hebben we de planning vervroegd. Met ons busje zaten we erg dicht in de buurt van de Hare Krishna tempel, vlakbij Durbuy in België. Rond 15:00 begon de rondleiding door het grote kasteel. We mochten zelfs de tempel bezoeken. Entree 6 euro p/p. We moesten onze schoenen uit doen. Samen hebben we een ode gezongen, Hare Krishna, Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. De vrouw die ons de rondleiding gaf was geen Nederlandse maar gaf een duidelijke Nederlandse rondleiding. De Krishna's hebben hun leven gewijd aan Krishna. Ze gaan volgens hun nooit dood maar reïncarneren in iets anders. Het is maar net hoe je geleefd hebt. Je lichaam is als het ware de tempel. Monniken zijn te herkennen aan hun fel oranje gekleurde gewaad. Vaak ook door hun kenmerkend kaal geschoren schedel en met een klein plukje haar aan de achterzijde. Zo zijn er ook toegewijde die die niet in het kasteelklooster wonen maar gewoon ergens in een huis. Het kasteel dat wij zojuist bezocht hebben, daar wonen 100 mensen, vrouwen, mannen, kinderen van alle leeftijden. Weduwe vrouwen zijn in het wit gekleed, priesters zijn net zo gekleed, volledig in het wit. Er was zelfs gelegenheid om te overnachten. Je kon in een hotel verblijven of op een klein weiland. Aangezien het maar 8 euro was per overnachting hebben we dat maar gedaan. Relatief goedkoper dan een gerenommeerde camping. 's Avonds hebben we gegeten in het Indiaas restaurantje. Een menu voor 1 persoon hebben we samen gedeeld. Alleen last van wespen. We zaten buiten in de zon. De wespen waren irritant geworden. Rond 19:00 uur begon er een Krishna dienst. Je kon er vrijwillig aan mee doen. We kregen een Gita boek in de handen gedrukt en we konden plaats nemen op een kussentje die op en verwarmde marmeren vloer lag. De dienst was rond 21:30 afgelopen. Zelf vond ik het een vreemde gewaarwording, 2,5 uur continue dezelfde mantra zingen. In de tempel was een verhoogd podium gebouwd waar een paar barbiepoppen stonden opgesteld. Elke dag kregen de poppen andere kleren aan. Tijdens de dienst gingen de gordijnen dicht en werden de poppen veranderd. Andere opstelling met andere kleuren bloemenkransen et cetera. Er stonden ook fleurig opgetutte koeien. Koeien zijn nogal heilig, omdat ze melk kunnen geven. En geiten dan? Geiten worden juist in de Islam geëerd. Er waren maar een klein aantal mensen die veranderingen mochten aanbrengen op het podium. In dit geval een priester die het uiterlijk had van een exjunk. Rotte tanden, ingevallen gezicht en de ogen scheef in de kop staand. Hij zou wel uitgekozen zijn om die functie te mogen vervullen. Als er niet gezongen werd, las er een priester een gedeelte voor uit de Gita. Wij konden meelezen omdat we zo'n heilig verklaard boek in de handen gedrukt kregen. Het was uit den boze om het boek dichtgeklapt op de grond te leggen. Meerdere malen werd ik erop attent gemaakt dit niet te doen. Al gauw werd er een uitklapbaar tafeltje voor me neergezet waar het boek in kon staan. A.s. zondag word er een Hare Krishna bijeenkomst georganiseerd in Amsterdam. Ze hebben toestemming om hun overtuiging door te geven. De straten worden die dag afgezet voor al het verkeer. We zijn gezegend met weiwater en we moesten meerdere keren aan een bloem ruiken. Een roos. Vrijwel iedereen die in de tempel aanwezig was kreeg de bloem onder de neus gedrukt. De dienst was bijna afgelopen. Er stond aan de andere kant van de tempel recht tegenover het podium een altaar, met een vrij luxe sofa. Op die sofa zat een levensechte pop. De oprichter van de internationale gemeenschap voor Krishna bewustzijn, Sri A.C. Bhaktivedanta Swami Pra Bhupada. Hij zat op de stoel in het altaar. Levensgroot, levensecht. En toch was het een pop. Deze pop werd dagelijks gewassen en opnieuw aangekleed. Tijdens de dienst had hij een bloemenkrans om zijn nek hangen. Toen de dienst afgelopen was kreeg hij een warm kleed om z'n middel, hals en nek geslagen. Toen het einde van de dienst naderde kwamen er kleine bedjes of eerlijk gezegd ledikantjes op het podium te staan. De poppen, de heilige poppen moet ik zeggen, moesten naar bed, om te slapen en uit te rusten voor de volgende dienst die bij zonsopgang zou beginnen, rond 5 uur 's morgens. Zover wij hadden begrepen is dit dagelijks. Elke dag het zelfde liedje. je kon tijdens de dienst ook vragen stellen en discussies aangaan met de priester. Er werd een vraag naar voren gehaald over Jezus. het is maar net hoe je de profeet wil betitelen, maar Krishna is God en Jezus was zijn zoon. Een appel of een peer blijft in alle landen een appel of een peer. De materiële vorm blijft hetzelfde alleen het woord veranderd. Doordat er niet in de hele wereld dezelfde taal gesproken wordt. Het oude Hindi wat in de Gita geschreven staat was voor ons onleesbaar. Er stond gelukkig een Engelse vertaling onder elke regel.