Pimp your caravan
Vrijdagochtend, nadat Noam nog even een mandarijntje had gegeten weggereden van huis onderweg naar Epe. Meer dan 3 uur gaf de tomtom aan, 120km. We rijden binnenwegen, de snelweg vinden we saai en we kunnen toch geen 130. Met een aantal stops vanwege de rug, via Zuidlaren, Smilde, Meppel, Zwolle en uiteindelijk binnendoor in Epe terecht gekomen.
Ik op naar de receptie en Romke en Noam werden al verwelkomd door Rob en Michael die met de hondjes aan het wandelen waren. Dankzij hen een plekje op het camperveld kunnen bemachtigen. Vlakbij de ingang, wel ver van de wc helaas.
Noam gelijk gezellig bij Erna op schoot terwijl wij de tent opzetten. Helaas vindt hij zijn bed geen succes. Slapen eindelijk na 1,5 uur veel gehuil en gepruttel. Wat het nou is, geen idee? Thuis huilt meneertje nooit, heeft hij plotseling verlatingsangst ontwikkeld?
'S avonds een makkelijke maaltijd en na een flesje en een wasbeurt valt meneer toch in slaap tot 7 uur in de ochtend. Wij zitten nog even met Rob Erna en Michael en alles gaat goed.
Zaterdag is het pimpfestival. Ongeveer 70 caravans en campers zijn gekomen, een flinke opkomst. Ook het aantal bezoekers is gigantisch. Hoeveel mensen er wel niet binnen hebben gekeken? En dat om de slaapjes van Noam heen. Ja nu ging het overdag juist goed. In de middag werden we verrast door Elize en Sam, die ik ken via een fb-groep van mama's die rond dezelfde tijd waren uitgerekend als ik. Het festival was een groot succes en iedereen was erg enthousiast. Met onze 23 stemmen helaas geen winst. Erna en Rob zullen er met hun 100 stemmen vast met de winst vandoor gaan. In de avond slaapt Noam wel in, maar als wij nog even bij Mirra met een groepje zitten is het totale paniek. Slapen no way alleen maar huilen. Maar besloten in de bus te blijven en om half 12 slaapt hij toch eindelijk.
7 uur rise and shine! Denkt Noam.. voor 12 moeten we van de camping. Hopelijk komen we weg, want vrijdag kwamen we er achter dat de bus diesel lekt.. geen goed teken. We zullen zien wat de dag brengt.
Ik op naar de receptie en Romke en Noam werden al verwelkomd door Rob en Michael die met de hondjes aan het wandelen waren. Dankzij hen een plekje op het camperveld kunnen bemachtigen. Vlakbij de ingang, wel ver van de wc helaas.
Noam gelijk gezellig bij Erna op schoot terwijl wij de tent opzetten. Helaas vindt hij zijn bed geen succes. Slapen eindelijk na 1,5 uur veel gehuil en gepruttel. Wat het nou is, geen idee? Thuis huilt meneertje nooit, heeft hij plotseling verlatingsangst ontwikkeld?
'S avonds een makkelijke maaltijd en na een flesje en een wasbeurt valt meneer toch in slaap tot 7 uur in de ochtend. Wij zitten nog even met Rob Erna en Michael en alles gaat goed.
Zaterdag is het pimpfestival. Ongeveer 70 caravans en campers zijn gekomen, een flinke opkomst. Ook het aantal bezoekers is gigantisch. Hoeveel mensen er wel niet binnen hebben gekeken? En dat om de slaapjes van Noam heen. Ja nu ging het overdag juist goed. In de middag werden we verrast door Elize en Sam, die ik ken via een fb-groep van mama's die rond dezelfde tijd waren uitgerekend als ik. Het festival was een groot succes en iedereen was erg enthousiast. Met onze 23 stemmen helaas geen winst. Erna en Rob zullen er met hun 100 stemmen vast met de winst vandoor gaan. In de avond slaapt Noam wel in, maar als wij nog even bij Mirra met een groepje zitten is het totale paniek. Slapen no way alleen maar huilen. Maar besloten in de bus te blijven en om half 12 slaapt hij toch eindelijk.
7 uur rise and shine! Denkt Noam.. voor 12 moeten we van de camping. Hopelijk komen we weg, want vrijdag kwamen we er achter dat de bus diesel lekt.. geen goed teken. We zullen zien wat de dag brengt.
Is het een idee om hem op jullie bed te laten inslapen en dan voorzichtig over leggen?
Hopelijk is het probleem met de auto op te lossen.nog een fijne dag
Kus chaja