Echternach

Dillingen in Luxemburg, we zijn er nog steeds. Wat een uitgestorven dorp en eigenlijk heel het land. Op maandag is er letterlijk geen reet te beleven. Als jongen van een jaar of 15 was het altijd een wens om naar Luxemburg te gaan. Sigaretten waren goedkoop. Inderdaad vroeger wat het iets goedkoper, maar Christ wat zijn de prijzen omhoog gegaan. Nauwlettend, prijzen gaan vergelijken met ons koude kikkerland. De brandstofprijzen waren of zijn nog steeds laag. 1,17 voor een simpele liter diesel noem ik duur, maar in België en Holland betaalden we zelfs al 1,50. Dat noem ik oplichterij. Uitbuiting van het volk.

Vandaag een toeristisch dorpje bezocht. Echternach, een leuk dorpje. Mijn indruk was de kerk, een vrij modern gebouwde kerk met ondergrondse graftombes, speciale ruimtes voor rouw- en trouwceremonies. Ik schreef mijn indruk, maar bedoelde dus wat op mij indruk had gemaakt. De gelovige mensen die zich in dit dorp bevinden mogen tegen mooi in glas in lood raampjes kijken als zij in de kerk staan, zitten of zelfs liggen. En als je op zoek bent naar een bank kom je er zelden eentje tegen, maar als je er dan daadwerkelijk één gevonden hebt, dan blijkt dat er wel 10 in de buurt zitten. Dat is dan in mijn ogen toeristen in economisch slechte toestand toch te laten betalen. Een klein zakje ijsbergsla kost rond de 3 a 4 euro, pffff... Het was weerzinwekkend om te zien hoe een vies glibberig rupsje zich tot een mooi uitziende vlinder kon ontpoppen. als kind kan ik me nog heugen vingen wij vlinders met een visnetje om die vervolgens in een dik telefoonboek te drogen om er later nog eens op terug te kunnen blikken.. Jeugdsentiment om als volwassen man in een vlindertuin te stappen. Toch voelde ik me weer een klein jochie. Huppelend tussen de vlinders. Het is dan ook vrijwel niet voor te stellen hoe ik kort geleden nog een rups heb vermoord. Hij liep tegen onze luifel aan onze camperluifel nog wel. Het leek nog steeds vrij zonnig onderweg naar de camping. Eerst nog even langs de supermarkt. Barbecueweer bij uitstek. Betaalbaar was een ander woord, maar goed, het is vakantie en de zon schijnt. Het schiet me ineens te binnen dat we gisteren in een supermarkt een man tegenkwamen die we de eerste dag van de vakantie ook tegenkwamen op
Willekleurig. Heel toevallig, hij kwam uit Groningen en zijn vriendin kwam uit Amsterdam. Even een praatje gehouden en elkaar een goede reis toegewenst. Eenmaal terug op de camping bleek ons plekje nr. 246 gejat te zijn. Een Limburgs echtpaar met een baby van 3 maanden had dit plekje gereserveerd. De administratie is dus nog niet in orde bij de campingbaas.